سالانه در کشور بیش از 35 هزار مرگ و میر ناشی از حوادث در کشور اتفاق می‌افتد که کم و بیش نیمی از این تلفات ناشی از حوادث جاده ای است.
مهم‌ترین روش کاستن از این تلفات و خسارات، پیشگیری از وقوع آن‌ها از طریق افزایش ایمنی است که مشتمل بر سه رکن اساسی می‌باشد.
نخست، استانداردسازی و مهندسی راه‌ها، ساختمان‌ها و مناطق خطرخیز به گونه‌ای که در هنگام بروز حادثه یا خطای رانندگی، کمترین تاوان را برای مردم داشته باشند، دوم، فرهنگ‌سازی و آموزش رفتارِ متضمن ایمنی است. بنابراین مردم فعالانه به استقبال حادثه نخواهند رفت، سوم، قانون‌گذاری و حصول اطمینان از عدم بروز رفتارهایی است که شخصِ بی‌احتیاط و سایرین را به مخاطره می‌افکند
با وجود این، حادثه همچنان به وقوع می‌پیوندد و پس از وقوع آن، می‌باید چاره‌ای اندیشید و به کمک آسیب‌دیدگان شتافت. اورژانس 115 اینوظیفه خطیر را در کاهش خسارت به افرادی که در معرض حادثه یا بیماری قرار گرفته‌اند بر عهده دارد.
بر اساس استانداردِ خدمات رسانی فوریت‌های پزشکی، امدادگران اورژانس 115 می‌باید خود را پس از دریافت ابلاغ مأموریت تا حداکثر 8 دقیقه در مناطق مسکونی و 15 دقیقه در راه‌ها و مناطق غیرمسکونی به بالین بیمار یا صحنه حادثه برسانند.
ایران از لحاظ بلایای طبیعی جز ده کشور خطرخیز دنیا و ششمین کشور در آسیاست. حوادث و تلفات ناشی از این بلایا در پهنه گسترده اقلیم ایران پراکنده است که از لحاظ وسعت نوزدهمین کشور بزرگ دنیا و ششمین کشور بزرگ آسیا و از متنوع‌ترین کشورهای دنیا از لحاظ جغرافیای طبیعی است.
در چنین شرایطی، رسیدن بر بالین بیمار یا مجروح طی فاصله زمانی حداکثر 15 دقیقه، نیازمند امکانات و زیرساخت گسترده و وسایل نقلیه متنوع و سازگار با انواع شرایط جغرافیایی است.
خوشبختانه در کشور عزیزمان درصد قابل توجهی از مساحت کشور تحت پوشش اورژانس با استاندارد مورد انتظار قرار گرفته است، لیکن در مناطقی همچنان این خدمات قابل توسعه است. به ویژه در راه‌های فرعی و مناطق کوهستانی و صعب العبور، که تنها وسیله‌ای که به شکل بسیار موثری این خلا را پوشش خواهد داد، هلیکوپتر است.
به عنوان مصداقی از میزان تأثیرگذاری کم‌نظیر هلیکوپتر در عملیات اورژانس، می‌توان به کاهش 75 درصدی زمان رساندن بیماران و مجروحان بدحال به مراکز تروما و کاهش 50 درصدی مرگ و میر مادران باردار اشاره کرد.
